مشکل من و باز نشدن صفحه کامنت ها !!

نمی دانم چرا یک کامنت که می نویسم تا نفر دیگری کامنت بعدی را ننوشته باشد ـ نمی توانم دوباره آنجا پیام بگذارم.

بهرحال چند تایی پیشنهاد داشتم که در کامنت گذاشتم در باره تقسیم کار بلاگی و امور دموکراتیک!

    فریدون عزیز اگر می گویی از موسیقی لذت می بریم و هیچ کاری هم نداریم که موسیقیدان کیست و  چه  نوازنده ها و سازهایی در کار هستند یا باغی را می بینیم بدون اینکه بدانیم باغبان کیست و بیل و کلنگش چه بوده ـ یعنی می گویی بیاییم بدون شناختن یک نویسنده فقط از درون خود داستان به حرفهای آن پی ببریم که البته این با دیدگاه دستکم یک سال پیش تو فرق کرده و  بنظر در این زمینه تحولی داشته ای و این خودش خوب است. وگرنه یادم هست که تا جیک و پیک بیوگرافی یک نویسنده و شاعر و زمان و تاریخش را نمی دانستی قادر به اظهار نظر نبودی. بهرحال من هم حالا نیامده ام بگویم فقط بچسبیم به نویسنده. گفتم که زمان و جامعه را نباید فراموش کرد. ولی اینطور که تو سعی می کنی نویسنده و جامعه و زمان و تاریخ را از یک اثر هنری جدا کنی و صرفا از درون خود آن اثر به یک نتیجه ای برسی برای من قابل قبول نیست. یعنی بین سبک های مختلف نقد و بررسی که خودت نام برده ای یکی را ارجعیت می دهی به بقیه مثلا ساختارشناسی یا همان شیوه معانی و بیانی. تو می گویی از درون خود داستان برسیم به شناخت نویسنده. ولی منظور من اصلا رسیدن به شناخت نویسنده نیست. من می خواهم یک اثر به من چیزی را بدهد تا به کار زندگی ام بخورد یا دستکم بقول حسام حتی از یک قصه خوب لذت ببرم مثل همان لذت از موسیقی و دیدن طبیعت که تو گفتی.
 
بهرحال یکی از سبک های بررسی را گفتی مثلا جامعه شناسی. خب این سلیقه ای است و تو می توانی بروی سراغ شیوه و معانی و بعد هم تازه می خواهی برسی به شناختن نویسنده. اما هدف من یک بررسی نسبی با استفاده از یک یا چند تا از این سبک ها است  در حد توان و سوادم برای رسیدن به یک نتیجه و پیام. من با خواندن یک داستان که نمی خواهم نویسنده یا منتقد ادبی بشوم. یعنی هدف زندگی من این نیست. حالا تو یا دیگر دوستان گروه خیلی علاقه به نویسندگی و این جور قضایا دارید خیلی هم خوب است و من هم گفتم چیزهایی حتما از شما یاد می گیرم. حالا تو می توانی به عنوان یک نویسنده و منتقد ماهها بنشینی و هر واژه و جمله این داستان را بقول خودت کالبد شکافی بکنی و بعد هم تازه برسی به شناختن نویسنده آن. ولی من یک آدم نوعی عادی مثلا یک محصل یک کارمند یک زن خانه دار یک خیاط و و و .. چقدر عمر دارم که بگذارم تمام جزئیات یک داستان را کالبد شکافی بکنم؟ فقط می توانم وقت بگذارم بخوانمش و نظری بدهم یا انتقادی بکنم.

بهرحال فکر می کنم انسان بطور انتزاعی وجود ندارد و در نتیجه هنر را هم باید در بستر یک جامعه دید.


(سبز)